Dawid

K12G · 2007-10-18 13:45:51

Dawid (król Izraela)

Dawid, rzeźba Michała Anioła.Dawid (hebr. דָּוִד - Dāwiḏ; arab. داود - Dāʾūd; ur. ok. 1040 p.n.e., zm. ok. 970 p.n.e.) - król Izraela od ok. 1010 p.n.e., poeta. Najmłodszy syn Jessego z Betlejem, ojciec Salomona. Ojciec rodu Dawidytów

Młodość
Jako najmłodszy z ośmiu synów Jessego pełnił w domu podrzędne funkcje i zajmował się głównie pasterstwem. Dawid został namaszczony na króla przez sędziego i proroka Samuela, który namaścił również poprzedniego króla Saula, lecz później popadł z nim w spór. Namaszczenie to odbyło się w tajemnicy.

Na dworze Saula
Po raz pierwszy Dawid znalazł się na dworze królewskim jako muzyk, którego gra miała łagodzić bliżej nie określone dolegliwości Saula. Było to jednak zdarzenie epizodyczne. Po raz drugi związał się z dworem, gdy przypadkowo zjawił się wśród armii żydowskiej przygotowującej się do walki z Filistynami. Dawid jako jedyny podjął wyzwanie rzucone przez filistyńskiego wojownika Goliata, nagrodą za jego zabicie miało być m.in. małżeństwo z królewską córką. Po jego zabiciu Dawid zyskał początkowo sympatię królewską, lecz szybko utracił ją, gdy Saul dostrzegł, że w pieśniach lud wynosi Dawida ponad niego. Mimo to przyznał mu dowództwo armii w nadziei, że spotka go klęska. Gdy ta nie nastąpiła, postanowił zabić Dawida, który jednak został ostrzeżony przez jednego z synów Saula.

Walka z Saulem, świętość osoby króla
Dawid początkowo ukrywał się wraz ze zwolennikami w sąsiednich krajach (Moab) lub na pustyniach. Saul kilkukrotnie podejmował daremne próby schwytania swego przeciwnika.Podczas ich trwania kilka razy Dawid dostawał się potajemnie do obozu Saula i dwukrotnie demonstracyjnie darował królowi życie uzasadniając to nietykalnością namaszczonej osoby króla. Następnie przez pewien czas służył u filistyńskiego króla, Akisza z Gat, skąd, po pewnym czasie, został wygnany.

Król Dawid
Gdy Saul zmarł, Dawid zgodnie z koncepcją świętości osoby pomazańca skazał na śmierć żołnierza, który go zabił, mimo że zrobił to na prośbę Saula. Następnie udał się do Hebronu, gdzie został ogłoszony królem Judy, największego z pokoleń Izraela. Po krótkim okresie walk z Iszbaalem, synem Saula, po jego śmierci (której sprawców również skazał na śmierć) został królem całego Izraela (ok. 1008 p.n.e.). Potem zaatakował swoich niedawnych sojuszników, Filistynów. Podbił ich oraz inne ludy. Po zakończeniu podbojów jego państwo rozciągało się od Eufratu na północy, do Potoku Egipskiego na południu, oraz od Morza Śródziemnego na zachodzie do Pustyni Syryjskiej na wschodzie. Prawdopodobnie zdobył twierdzę Jebusytów położoną na Syjonie (pd. wzgórzu Jerozolimy), później całe miasto (ok. 1003 p.n.e.). Syjon uczynił swoją rezydencją, a z Jerozolimy stworzył głównym ośrodek religijny i stolicę Izraela.

Król Dawid troszczył się o poddanych. Dbał aby zawsze triumfowała sprawiedliwość. Zjednoczył społeczeństwo izraelskie w jeden naród. Zapisał się w pamięci poddanych jako doskonały wódz wojskowy.

Żony i potomstwo

Batszeba w kąpieli - Francesco Hayes'aPierwszą żoną Dawida była Mikal, córka Saula. Jeszcze zanim został królem poślubił Abigail i Achinoam z Jizreel. W czasie panowania w Hebronie żonami Dawida zostały Maaka, Chaggita, Abitala i Egla. Po przeniesieniu stolicy z Hebronu do Jerozolimy Dawid wziął sobie jeszcze nałożnice i żony z Jerozolimy[1] - spośród nich z imienia znana jest jedynie Batszeba. Pod koniec życia do haremu izraelskiego króla trafiła Abiszag.

Synami Dawida byli kolejno:

Amnon - syn Achinoam z Jizreel, ur. w Hebronie,
Kileab - syn Abigail, ur. w Hebronie,
Absalom - syn Maaki z Geszur, ur. w Hebronie,
Adoniasz - syn Chaggity, ur. w Hebronie,
Szefatiasz - syn Abitali, ur. w Hebronie,
Jitream - syn Egli, ur. w Hebronie,
Szimea[2] lub Szammua[3] - syn Batszeby, ur. w Jerozolimie, zapewne identyczny z dzieckiem którego śmierć przepowiedział prorok Natan,
Szobab - syn Batszeby, ur. w Jerozolimie,
Natan - syn Batszeby, ur. w Jerozolimie,
Salomon - syn Batszeby, ur. w Jerozolimie,
Jibchar - ur. w Jerozolimie,
Eliszua - ur. w Jerozolimie,
Nogah - ur. w Jerozolimie,
Nefeg - ur. w Jerozolimie,
Jafija[4] lub Jafia[5] - ur. w Jerozolimie,
Eliszama - ur. w Jerozolimie,
Eliada[6] lub Beeliada[7] - ur. w Jerozolimie,
Elifelet[8] lub Elpalet[9] - ur. w Jerozolimie.

Polityka
Dążył do zjednoczenia pokoleń Izraela, odparcia wrogów i powiększenia terytoriów państwa. Podbił i włączył do monarchii izraelskiej jako prowincje - Edom, Moab, Ammon oraz okręg Aram-Damaszek. Ujarzmił Filistynów, zostawiając im jednak autonomię pod rządami własnych królów. W szczytowym okresie jego imperium rozciągało się od Potoku Egipskiego na południu, do górnego Eufratu na północnym wchodzie oraz od Morza Śródziemnego na zachodzie, do Pustyni Syryjskiej na wschodzie. W skład obszaru tego imperium wchodziły w przybliżeniu terytoria dzisiejszego Izraela, Autonomii Palestyńskiej, Jordanii i Syrii.

Religia
Sprowadził do Jerozolimy Arkę Przymierza (ok. 1000 p.n.e.). Zaplanował budowę wielkiej świątyni. Uznawany jest za inicjatora kultu Jahwe w Jerozolimie.

Pomimo że był głęboko religijny, dopuścił się do grzechu cudzołóstwa z Batszebą, czego owocem był syn. Męża Batszeby, Uriasza Chetytę wysłał na śmierć ustawiając go w pierwszej linii na polu walki. Po śmierci Uriasza, ożenił się z Batszebą. Później, stanąwszy przed prorokiem Natanem, ukorzył się przed Bogiem i prosił o przebaczenie.

Biblijna Księga Psalmów przypisuje Dawidowi autorstwo 73 z nich. Biblia określa go jako poetę i pieśniarza, grającego na cytrze, flecie, niekiedy na harfie (co wynika z błędnego tłumaczenia).

Dawida opisują Księgi Samuela, 1 Księga Królewska i Księga Kronik.

Symbolika Dawida w społeczeństwie żydowskim

Gwiazda DawidaDawid dla Żydów jest symbolem tożsamości narodowej, wzorem idealnego władcy. Sześcioramienna gwiazda Dawida umieszczona na fladze Izraela jest symbolem ojczyzny Żydów. Rzekomy związek tego znaku z królem Dawidem jest bardzo dyskusyjny ze względu na jego ważne znaczenie w okultyzmie, a także wzmianki w samej Biblii o bałwochwalczej gwieździe Kijjuna (Remfana) czczonej przez Izraelitów.

{opr. Wilkipedia{.

K12G · 2007-10-18 13:56:23

Król Dawid
według informacji zawartej w Pierwszej Księdze Kronik (Diwrei ha-Jamim Alef), miał 22 synów (jeden zmarł w niemowlęctwie) i jedną córkę. Zakładając, bez zbytniej przesady, że każdy z synów miał dwóch synów, a od czasów króla Dawida przeminęło około 100 pokoleń - otrzymujemy liczbę wielu tysięcy potomków króla. Oznacza to, że trudno sobie wyobrazić, aby ród Dawida już nie istniał, jakkolwiek jednocześnie pewne jest, że nie wszyscy Żydzi mogą widzieć w nim swojego protoplastę.

Źródła rabiniczne śledzą pokolenia rodu dawidowego i stawiają wiele hipotez (niektóre z nich są dobrze udokumentowane lub mocno zakorzenione w tradycji) wiążących współczesne nazwiska rodowe z potomkami króla Dawida. Najważniejsze - według tradycji - rodziny z linii królewskiej to potomkowie Judy Lowe (Liva) Starszego z Pragi (zmarł w 1440 roku), który był prapradziadkiem Jehudy Lowa ben Bezalela z Pragi, znanego również jako MaHaRal (twórca legendarnego Golema) i Rabbi Szlomo Icchaki z Troyes (Francja)(1040-1105) czyli Rasziego - wielkiego komentatora Tory.

W Tanach znajdujemy rejestrację 33 pokoleń potomków Dawida. Wydana w Mantui w 1514 roku księga Seder Olam Zuta (Mały Porządek Świata) doprowadza dzieje rodu Dawida do około 520 roku n.e. Z kolei Seder Ha-Dorot kończy listę pokoleń na Izaaku Horowitzu, Mojżeszu Isserlesie i MaHaRalu z Pragi. W dziele Toledot Miszpachot Ginzburg Dawida Maggida prześledzone jest 27 następnych pokoleń. Pojawiają się wśród potomków rabinów praskich nazwiska znane już współcześnie: Itingen, Lichtenstadt, Roffe, Ginzburger i Paprosz.

W książce Moszego Weinstocka Tiferet Beit Dawid (Chwała Domu Dawida), wydanej w Jerozolimie w roku 1968, wymienione są wszystkie pokolenia rodu i znajdujemy tam nazwiska Biderman, Adler, Rotenberg, Bernstein i Mintzberg. Wydana w Biłgoraju w roku 1911 książka Sefer Toledot We-Niflaot MaHaRal (Księga historii i cudów MaHaRala) Meira Perlesa widzi potomków Dawida w rodach Karo, Margolis i Edels. Natomiast wydane w Warszawie w roku 1927 dzieło Awot Atarah Le-Banim (Rodzice są koroną dzieci) dopisuje do listy potomków rodu między innymi takie nazwiska jak Wahl, Luria, Szapiro, Szor, Szereszewski, Morgenstern, Posner, Berliner, Levinsohn, Alter, Weinberg, Bernstein, Falman. Sefer Linchitz (Księga jizkor z Łęczycy) Izaaka Frenkela (Tel Awiw, 1953) udowadnia pochodzenie rodziny Karo od króla Dawida i uznaje za jego potomków rodziny Auerbachów, Horowitzów, rodzinę Landau (z Ciechanowa) oraz Goldmanów, Oknowskich, Fuchsów, Friedensohnów, Kalbów, Birnbaumów, Widosławskich i Sonnabendów.

Szem We-Sze'erit (Stopnie genealogii) - książka Efraima Margoliota wydana w roku 1900 we Lwowie wymienia wsród potomków Rasziego (czyli - tym samym - potomków króla Dawida) nazwiska : Heschel, Szor, Horowitz.

Z wielu innych prac dokumentujących dzieje rodu warto wymienić Keren Szlomo (Winnice Salomona) wydaną w Lublinie w 1930 roku przez Rubena Zaka, w której udowadnia on pochodzenie od Dawida rodu Twerskich z Czernobyla, których protoplastą był rabin Mojżesz Isserles z Krakowa - słynny Remu, którego babka ze strony matki była praprapra...wnuczką Rasziego. Jego potomkami są z kolei rody noszące nazwisko Parnas, Ehrlich, Moskowitz, Rokesz, Morgenstern, Horowitz, Ettinger, Glickman.

Sefer Ha-jachas Mi-Czernobyl we-Rużyn (Genealogia rodów Czernobyla i Rużyna) Twerskiego (Lublin, 1938) omawia pochodzenie rodu Twerskich i Friedmanów - wielkich rodzin chasydzkich. Wśród potomków rodu króla Dawida znajdują się tam między innymi: Natan Nota Schapiro z Grodna, Aaron z Karlina, Izaak z Drohobycza i Abraham Joshua Heschel z Opatowa.

Czy wszystkie informacje zawarte we wspomnianych książkach trzeba traktować serio? Niekoniecznie. Z drugiej jednak strony warto uświadomić sobie, że dzieje rodów wielkich rabinów były dokumentowane w ciągu ostatniego tysiąca lat bardzo szczegółowo. Tak więc fakt, że rodzina Horowitzów ma koneksje z Raszim wydaje się pewne.

Natomiast trudniej odpowiedzieć, czy Raszi jest rzeczywiście potomkiem rodu króla Dawida?

Tradycja mówi, że tak. I nie da się udowodnić, ile jest w niej prawdy.
A zresztą: po co?

PRZODKOWIE KRÓLA DAWIDA

Historia rodu zaczyna się od małżenstwa Rut - kobiety moabickiej, nie-Żydówki, konwertytki - z mieszkańcem Bet Lechem (Betlejem - dosłownie "dom chleba") Boazem.

Na przełomie XII i XI wieku przed nasza erą zapanował w Izraelu głód. Naomi i jej mąż Elimelech, z dwoma synami, opuszczają rodzinne Bet Lechem i zamieszkują w kraju Moab (na wschód od Morza Martwego). Tam umiera Elimelech a synowie żenią się z kobietami moabickimi - Orpą i Rut. Po dziesięciu latach umierają także oni (nie znane są przyczyny ich śmierci) i Naomi postanawia wracać do Izraela. Dwie synowe chcą jej towarzyszyć. Naomi stara się namówić je do pozostania w Moab i znalezienia sobie nowych mężów. Orpa zostaje, ale Rut nie chce opuścić teściowej:

"Nie nalegaj na mnie, abym cię opusciła i nie szła za tobą. Bo tam, gdzie ty pójdziesz - ja pójdę. I gdzie ty będziesz nocować - ja zanocuje. Twój naród jest moim narodem, a twój Bóg jest moim Bogiem" (Ks. Rut 1:16).

Po dotarciu do Bet Lechem obie kobiety są w nędzy; jednak historia przyjaźni Rut i Naomi kończy się szczęśliwie: małżeństwem Rut z krewnym jej teścia - Boazem. Jest to małżeństwo lewirackie (nakazane przez Torę małżenstwo z bezdzietną wdową). Z tego zwiazku rodzi się Owed, ktory jest ojcem Jiszaja. Ósmym, najmłodszym synem Jiszaja jest pasterz Dawid, który zostaje królem Izraela i ojcem Salomona - budowniczego Świątyni.

Sensem opowieści o losach Rut jest przekonanie o wyższości czynów, postaw, działań i związków międzyludzkich z wyboru nad etnicznością i powiązaniami wynikającymi z krwi.

Judaizm nie stawia sobie za główny cel poszukiwania konwertytów. Jednak - jak pisze rabin Pecaric we wstępie do Księgi Rut - "mędrcy uczą, że Bóg wyszukuje wsród innych narodów prawych ludzi, aby przyciągać ich do Siebie, do Tory i żydowskiej religii". Talmud uważa, że nawet rozproszenie Izraela było powiązane z Bożym planem "odnalezienia sprawiedliwych dusz pośród innych narodów".

Rut była prababką króla Dawida. Ponieważ żydowska tradycja utrzymuje, że z rodu Dawida będzie wywodził się Mesjasz, oznacza to że Mesjasz będzie potomkiem konwertytki.

Artykuł pochodzi ze str. http:||The614thcs.com.||

#1 2007-10-18 13:45:51

Dawid

#2 2007-10-18 13:56:23

Re: Dawid

Stopka forum