Budowa Człowieka

Wstęp

Człowiek powstał w procesie ewolucji biologii, który był celowo inicjowany i przebiegał w odpowiednich warunkach. Na powierzchni planet nie ma możliwości samo rozwoju i przetrwania zarodników biologicznych. Do tego celu, na każdej wybranej planecie, indywidualnie, odpowiednio do składu skał krzemianowych i spektrum słońca, inicjowane są pierwociny biologii.
   
   Pierwsze czynności tego procesu ewolucji człowieka, można uznać jako spełniające określenie „Bóg stworzył człowieka”. Te czynności, które polegają na sprawdzeniu czy spektrum słońca i skład skał zakwalifikują układ słoneczny i planetę, jako nadające się do zainicjowania rozwoju odpowiedniej biologii, wykonuje Duch Boży. Jest to przybyły z nieba specjalista w tej dziedzinie. Pierwsze czynności w programie ewolucji człowieka są wykonywana na polecenie Boga i przez istotę z nieba. Nie jest to w pełni zgodne z określeniem, „Bóg stworzył człowieka”, jednak zgadza się, co do zasady i kierunku.
   Wszystkie założenia w stosunku do procesu ewolucji i końcowego efektu, postaci fizyczno – duchowej człowieka, zdolnego do przyjęcia wcielanej duszy, również są definiowane w niebie. Następnie razem z wynikami badań, przeprowadzanych w terenie wszechświata, cały zbiór jest przekazywany do odpowiedniej cywilizacji astralnej.
   Nadzorujący cały proces ewolucji Ogrodnicy astralni i wykonujący czynności specjaliści – istoty duchowe z różnych poziomów rozwoju cywilizacji astralnych, przystępują do działania. W pierwszej kolejności jest przygotowywana bezpieczna enklawa na dnie oceanu. W panujących tam odpowiednio przygotowanych warunkach, powstają pierwociny form biologicznych. Do enklawy nie może przebijać się przez wodę światło słoneczne. Do inicjacji potrzebne jest przygotowanie odpowiedniego naświetlenia. Kolejne warunki, jakie muszą być spełnione, to odpowiednia glina i woda. Glina składa się z „prochu”, pyłu pochodzącego ze skały krzemianowej, woda natomiast musi być krystalicznie czysta.
   Proces weryfikacji jakości wykonania procesu ewolucji człowieka, jest zawarty w całokształcie ewolucji biologii, człowieka i form duchowych. Te wszystkie objawy ewolucji, posiadają wspólne korzenie, wspólne procesy zdarzeń i zależne od siebie potrzeby. Takie zaprojektowanie czynności w procesie ewolucji człowieka, jest w naturze zabezpieczone w postaci motywacji istot astralnych. One z kolei czerpią korzyści z życia człowieka. Jeżeli prawidłowo wykonają wszystkie procedury, efekt końcowy będzie dobry a w człowieka wcielona dusza otworzy dla astralnych istot cykle inkarnacji. W trakcie inkarnacji, istoty astralne mają szansę uzyskać tę materie emocjonalną, która emanowana jest przez człowieka w naturalny sposób. Stan materii emocjonalnej, takiej, która pochodzi z procesów uczuciowych od radości do szczęścia, pozwala po czasie inkarnacji tym istotom duchowym przechodzić w wyższe poziomy, w procesie ewolucji ich cywilizacji.
   Ta materia emocjonalna jest zapłatą za wykonywane czynności, związane z ewolucją i życiem człowieka. Podobnie cywilizacja nieba, uzyskuje zapłatą za budowę wszechświata w postaci najlepszej jakości materii emocjonalnej, efektów szczęścia i miłości.
   Efekt w postaci człowieka, który jest dla duszy twórcą odpowiedniej materii emocjonalnej, niezbędnego dla jej potrzeb materiału w naturze jest zawsze osiągany. Wyjątkiem jest pewna grupa planet wcieleniowych z ziemią włącznie, gdzie ten naturalny proces został zakłócony.

   W ewolucji człowieka, która przebiega bez zakłóceń, powstają formy życia biologicznego, których droga ewolucji wyeksponuje ssaki. Rodzaj istotny dla końcowego efektu ewolucji z uwagi na sposób współżycia i opieki nad potomstwem.
   Para kobieta i mężczyzna, utworzą związek partnerski o charakterze uczuciowym. Efektem takiego związku, który realizuje się w optymalnych warunkach raju, jest szczęście i miłość. Dzieci to kolejne przyczyny do tworzenia emocji w stosunku do potomstwa, człowiek posiada wyjątkowo uczuciowe nastawienie. Miłość rodzicielska, rozwija się w sposób naturalny, jest stosunkowo trwałym procesem i posiada inne „zabarwienie” występujących efektów emocjonalnych. Istotnym warunkiem w zbiorze wszystkich cech człowieka, jest różnorodność odniesienia uczuciowego. Równie ważnym warunkiem, jest estetyka i wrażliwość, które pozwalają cieszyć się towarzystwem innych ludzi i przyrodą raju.
   By takie warunki zostały spełnione, postać fizyczno – duchowa człowieka, musi być wyposażona w doskonałe instrumenty, nieosiągalne w naturalnym rozwoju. Takie zdolności uzyskuje człowiek, dysponujący umysłem nad świadomości. Trzy inkarnowane istoty duchowe, które wspólnie łącząc swoje cechy tworzą nad świadomość, na czas inkarnacji – życia człowieka wyzbywają się własnych potrzeb. Ich zadaniem jest stworzyć umysł wrażliwy, lotny i posiadający otwarte horyzonty.
   Umysł pod świadomości, tworzony przez trzy kolejne istoty duchowe, które jeszcze w swojej ewolucji astralnej nie wyzbyły się naleciałości fizycznego ciała, jest czynnikiem równoważącym i zabezpieczającym potrzeby bytowe człowieka.
   Trzecim instrumentem, który został zaprojektowany z myślą o ograniczeniu nadmiernej swobody potrzeb obu umysłów astralnych, jest świadomość człowieka. Instrument ten, powstaje wraz z rozwojem człowieka, zawiera cechy osobowości i ma wyeksponowany zespół wartości, które powinny zabezpieczyć potrzeby związane z życiem.

   Niezbędnym czynnikiem do zrozumienia i zaakceptowania człowieka, jako instrumentu celowo wyeksponowanego do tworzenia materii emocjonalnej, jest utożsamienie siebie z duszą. Istotą pochodzącą i nieba i równą Bogu, która wcielona w ciało fizyczno – duchowe, wraz z nim, tworzy postać człowieka.
   Dusza w swojej postaci materialnej, nie posiada struktur umożliwiających dokonania połączenia z pozostałymi ośrodkami człowieka na poziomie zmysłów. W zastępstwie, kontrola zdarzeń wpływających na jakość życia i emocji, które bezustannie tworzą się w całym życiu człowieka, jest przeniesiona do jego świadomości. Jest to instrument - ośrodek związany z aspektem fizycznym postaci człowieka, lecz w równej mierze, odnosi on swoje potrzeby do wrażliwej i inteligentnej nad świadomości.
   Trzecim po duszy i świadomości ośrodkiem inteligencji i osobowości są umysły duchowe, nad świadomość i pod świadomość. Nad świadomość i pod świadomość, są tworami istniejącymi w czasie inkarnacyjnym, odnośnym do czasu życia fizycznego jednego człowieka. Są one zawiązane, jeszcze przed poczęciem a ściśle zintegrowane i podporządkowane człowiekowi, będą w czasie, gdy on rozwinie swoją świadomość.
   Trzy istoty astralne, które pochodzą z cywilizacji wysoko rozwiniętych utworzą nad świadomość. Instrument ten, jest zlokalizowany w monadzie ponad głową człowieka i połączony magistrala z nadnerczami. Pozostałe trzy istoty, które pochodzą z cywilizacji duchowych, jeszcze blisko związanych z ich źródłem pochodzenia biologią, tworzą pod świadomość. Instrument pod postacią tego umysłu, jest zlokalizowany w przedniej części brzucha. Postać siedzącego Buddy, precyzyjnie ukazuje położenie pod świadomości, która w wizerunku tej postaci, jest obrazowana dużym brzuchem.
    Pamięć cech fizycznych i potrzeb biologicznych człowieka, istnieje jeszcze w osobowości istot duchowych tworzących pod świadomość. Ta bliskość i pamięć źródła, wynika z tego, że te istoty w trakcie pierwszych inkarnacji, żyją jeszcze w niższych poziomach ewolucji astralnej. Takie ich cechy są niezbędne dla powstania odpowiedniego charakteru instrumentu pod świadomości. Pozwolą jej skutecznie zabezpieczyć człowiekowi, wszystkie niezbędne potrzeby bytowe.

Forma biologiczna.

   Postać człowieka jest efektem działania, sterowanego procesu ewolucji biologii we wszechświecie. W naturalnych warunkach, jakie występują na powierzchni planet, powstanie przyrody jest niemożliwe. Do zainicjowania ewolucji biologii, której zamierzonym celem była ewolucja człowieka, przygotowano na ziemi specjalne warunki. Ogólny opis tego działania jest ujęty w treści Genesis z tego opisu, można między innymi wyciągnąć istotną informację. Mówi ona o tym, że na każdej planecie, na której w założeniu ma żyć człowiek, inicjacja biologii jest dobierana indywidualnie do planety i macierzystej gwiazdy.
   Okazuje się, że jest niezbędnym uwzględnienie takich czynników jak, budowa spektrum światła słonecznego, czy skład skał na planecie. Zarówno jeden jak i drugi czynnik, jest bardzo istotny do rozwoju człowieka w postaci fizyczno – duchowej. Skład skał naszej planety to, w przeważającej ilości krzemiany. Glina powstaje, gdy skała podlegając erozji wytworzy pył, który następnie nasączy się wodą. Jest ona korzystnym środowiskiem fizycznym do rozwoju nowego życia.
   Budowa krystaliczna skalnych cząstek gliny na ziemi, jest zbliżona do formy geometrycznej czworościanu. Taki kształt gwarantuje budowa mineralna skał na planecie, w których dominują krzemiany. W geometrycznej konstrukcji przestrzeni, czworościany posiadają optymalny kształt, pozwala on na powstawanie różnorodnych form. Powstające obficie różnorodne formy biologiczne, zachowują zdolność wzajemnej komunikacji. Ta istotna cecha, jest zachowana dzięki wzajemnej synchronizacji pomiędzy kryształkami czworościanów. Rozlokowane we wszystkich składowych częściach biologii, pod postacią składu mineralnego, potocznie przez Boga zwane „prochem”, są swego rodzaju antenami.
   Jednak najistotniejszą funkcją, jaką cząstki mineralne wnoszą w budowę biologii, jest magnetyzm zagęszczonej masy o określonym kształcie. Stałe pola magnetyczne mineralnych cząstek prochu, przechwytują dźwięk i światło. Taki proces jest początkiem powstawania życia biologicznego. Każda cząstka biologii jest magnetycznie związana a skład mineralny, który swoim polem magnetycznym przyczynia się do takich wiązań, uwolniony zostanie dopiero po zakończeniu procesów życiowych.
   W tej części koła życia, która rozpoczyna się z momentem ustawania procesów życiowych a nazywa się śmiercią, istotną rolę odgrywa światło słoneczne. Inicjacja pierwszych form biologii, która odbywała się pod kontrolą w miejscu opisanym w treści Genesis, miała za zadanie zainicjowanie form odpowiednich do składu światła słonecznego. Tak przygotowana biologia będzie podatna na działanie spektrum promieniowania macierzystej gwiazdy. Zadaniem tego spektrum jest rozwiązywanie wszystkich powiązań wynikających z procesów mutacji biologicznej.
   Naturalne formy mutacji niezbędne w życiu biologii, muszą zostać rozwiązane w trakcie procesu śmierci, który obejmuje dolną część koła życia. W tym miejscu i czasie słońce pozbawia materię biologiczną, zbędnych już powiązań wynikających z mutacji i minerały będą mogły zostać uwolnione z ciała biologicznego. Jeżeli w procesie biologicznym, zaistnieje jakaś nienaturalna mutacja, promieniowanie słoneczne jej nie rozwiąże. Minerały nie będą mogły pozbyć się obumierającego ciała biologicznego skażonego nietypową mutacją. Powstaje zagrożenie, że taka formacja biologiczna zostanie na powrót przejęta przez w pełni żyjący organizm i spowoduje jego zakłócenie.
   Po pozbyciu się obumierającego ciała biologicznego, czyste cząsteczki mineralne, „po obróceniu w proch”, ponownie mogą brać udział w tworzeniu nowych form biologicznych. W tym miejscu otwiera się i zamyka, koło życia.
   Człowiek jest wyewoluowany, jako integralna część takiej biologii a istniejące w jego ciele fizycznym mineralne cząstki, są źródłem życia tego ciała.
   W taki sposób, spełnia się wskazanie Boga, które mówi o powstaniu człowieka; „z prochu powstałeś i w proch się obrócisz”.
   Pierwszy element składowy postaci człowieka, jego fizyczność, powstaje w procesie biologicznym, przebiegającym w środowisku wodnym nasyconym minerałami.
   Kolejne składowe postaci człowieka, będą powstawały na takiej formie biologicznej, korzystając z jej szczególnej cechy biopola.

© Powyższy tekst jest tekstem autorskim.
Kopiowanie, rozpowszechnianie tylko za zgodą autora tekstu.