Święta geometria a rola "Brył Platońskich"

Platon w mistrzowski sposób ukazuje tak ważne kwestie, jak odniesienie ciała stałego do figur geometrycznych, czy materii do całostek, form geometrycznych o idealnych proporcjach.

   Cyt. „Platon uznawał bowiem, że materia zbudowana jest z całostek i nie jest podzielna, a całostki te mają charakter idealny. Nie są bowiem ciałami stałymi, lecz figurami geometrycznymi”.

W treści tego cytatu, są ujęte wskazania, które mówią o całostkach, materii i ciałach stałych. Materia zbudowana z całostek o idealnym charakterze, jak również w takiej postaci, która jest niepodzielna, to źródło, z którego w procesie ewolucji, powstała materia i życie wszechświata.
   Te całostki o idealnym charakterze, to nic innego jak czworościany, idealnego charakteru pierwociny materialnych form przestrzennych. Bryła czworościanu, jako jedyna z wszystkich brył posiada tyle samo wierzchołków ile ścian. Łącząc się wzajemnie wierzchołkami, tworzy przestrzeń geometryczną materii zbudowaną z całostek.
  Materia jednorodna konstrukcyjnie, utworzona ze zbioru czworościanów nie jest jednorodna w kwestii zagęszczenia masy tej materii. Taka niejednorodnie rozłożona, masa materii w przestrzeni, daje możliwość do zmiany stanu fizycznego tego środowiska a co za tym idzie, przyczynia się do aktywacji procesów ewolucji.
   Konstrukcja geometryczna materii, która powstaje z czworościanów połączonych wierzchołkami, posiada formę przestrzenna o szczególnym charakterze i kształcie. Objętość czworościanów w utworzonej przez nich przestrzeni, zajmuje jedynie 1/6 całej objętości tej przestrzeni. Jej kształt ukazuje naturalnie wygenerowane w trakcie powstawania przestrzeni, ośmiościany regularne, które w klasyfikacji brył platońskich, są na drugiej pozycji.
  Te ośmiościany powstają jako formy wtórne, ich krawędzie i ściany, są krawędziami i ścianami czworościanów, brył, które tę przestrzeń tworzą. Istniejące po utworzeniu przestrzeni formy o kształcie ośmiościanów wypełniają swoją objętością, wolne miejsca w utworzonej przez czworościany przestrzeni.

   Z wszystkich pięciu brył platońskich, tylko sześcian posiada cechy, które pozwalają mu wypełnić całą przestrzeń. Jednorodnej wielkości sześciany, połączone ścianami wypełnią przestrzeń, same z kolei nie będą powielać własnej przestrzeni.
   Efekt powstawania bryły wtórnej w postaci ośmiościanów, podczas tworzenia przestrzeni złożonej z czworościanów, to swoistego rodzaju tworzenie się formy geometrycznej, która wypełni przestrzeń w taki sposób, jak sześcian.
   Taka forma przestrzenna, jest zbiorem trzech brył, dwóch czworościanów i ośmiościanu, przy czy jeden z czworościanów jest obrócony wierzchołkiem do dołu.
   Powstawanie materii w przestrzeni form geometrycznych o takiej konstrukcji, pozwala na szerokie możliwości twórcze w zakresie, życia ewolucyjnego wszechświata.
   
   Jak istotna dla ewolucji i życia człowieka jest ta forma świadczy, pozycja siedzącego Buddy, która wskazuje na taka formę przestrzenną Gdy proporcjonalnie będziemy powiększali wskazywaną figurę, to w zakresie odpowiadającym parametrami człowiekowi, postać siedzącego Buddy, wypełni jej przestrzeń.

   Gdyby konstrukcja geometryczna materii w przestrzeni była zbudowana z sześcianów, to jej predyspozycje do powstawania nowych form byłyby ograniczone. Ograniczenia wynikałyby z prostej i jednorodnej budowy sześcianu. Bryła, która powstaje w przestrzeni czworościanów, a którą nazwałem, jednostką przestrzeni wszechświata, jest w tym względzie bardzo obfitym zbiorem geometrycznym.
   Występują w konstrukcji tej bryły, kąty proste, zwarte i rozwarte a dwie z jej dwunastu zewnętrznych ścian, posiadają kąt wewnętrzny rozwarty. Wszystkie jej ściany są trójkątami równobocznymi, niesymetrycznie usytuowanymi na powierzchni bryły, która spełnia cechy, powielarnej jednostki przestrzeni wszechświata.
   Ta bryła posiada trzynastą ścianę w postaci trójkąta równobocznego, którą uzyskuje wraz z konstrukcją pierwotnego czworościanu. Drugi obrócony czworościan i ośmiościan, są formami wtórnymi powstającej przestrzeni geometrycznej materii.

   Taką przestrzenną bryłę w formie czworościanu opisał Platon, wskazując na jej cechy jako całostki, która z kolei w postaci zbioru form geometrycznych tworzy niepodzielną materię.
Ta materia według Platona nie jest w postaci ciała stałego, tylko w postaci form geometrycznych.

   Trafność sformułowania opisu przestrzeni i jej konstrukcji, jest u Platona bezwzględnie najwyższej miary. Precyzyjnie określił konstrukcję przestrzeni wszechświata na etapie, gdy jego środowisko fizyczne jest przygotowane, do zainicjowania procesu ewolucji.
   Taką przestrzeń w zakresie jej tworzenia, zarówno, z jakiego materiału i w jakiej postaci, opisałem w postach dotyczących budowy wszechświata. Nadmienię, że z opisem brył platońskich zetknąłem się pierwszy raz, kilka tygodni temu.

Jeśli mamy do czynienia z materią, nawet  w początkowym stadium jej tworzenia (ewolucji), to zapewne posiada ona jakąś masę. W jaki sposób program ewolucji działa poprzez powielanie się pierwocin materii w związku z oddziaływaniem masy?
   Jaki związek może mieć tworzenie się podstawowych, pierwotnych struktur materii w odniesieniu do pięciu brył platońskich z masą tejże materii? czy bryły geometryczne jako pierwociny materii posiadają jakąś masę i w jaki sposób oddziałuje ona na inne elementy (bryły?)?

„Jeżeli mamy do czynienia z materią, nawet w początkowym stadium jej tworzenia (ewolucji), to zapewne posiada ona jakąś masę.”

Każda materia posiada masę własną, materia zbudowana z całostek wskazywanych przez Platona również. Platon nie opisuje procesu, w jakim powstają czworościany, również nie określa charakteru ośmiościanu jako formy wtórnej, wskazuje jedynie na istnienie takich form w budowie pierwotnej materii.
  W procesie powstawania materii muszą zaistnieć warunki fizyczne, które zabezpieczą pożądaną formę, jej budowy krystalicznej. Każda istniejąca postać materialna, wyewoluowana we wszechświecie posiada konstrukcję krystaliczną. W jednych przypadkach dostrzegalną w innych nie. W tych nierozpoznanych, struktury krystaliczne są zbyt małe, stąd nie są widoczne.

  Materia i jej budowa szczególnie ta, jaką wskazuje Platon, musi spełniać cechy form krystalicznych i dla niej właściwej masy własnej. W tym miejscu niezbędne jest usystematyzowanie informacji związanych z tworzeniem lub ewolucją materii, jak również jej masy.
  Wszechświat posiada dwa rodzaje środowiska fizycznego; środowisko bierne i środowisko podlegające procesowi ewolucji.

Bierne środowisko fizyczne, przestrzeni wszechświata.

Rodzaj bierny jest środowiskiem, które posiada przestrzeń wypełnioną taką materią i w takiej formie jej budowy, jaką wskazuje Platon,

Cyt. „materia zbudowana jest z całostek i nie jest podzielna, a całostki te mają charakter idealny.”

Materia niepodzielna występuje w środowisku fizycznym, które nie zmienia swojego stanu. Forma budowy materii, której przestrzeń składa się z idealnych całostek, (mikro zbiorów) oznacza, że jest ona jednorodna.
   Środowisko fizyczne, które posiada identyczne cechy z tymi wskazanymi przez Platona, opisałem w budowie wszechświata, gdy jeszcze nie znałem opisów brył Platońskich.
   W stosunku do form geometrycznych, jakie opisał Platon i wskazania rodzaju materii, środowisko bierne, zgodne ze wskazaniami Platona w pełni odpowiada cechom, które tam wykazałem. Posiada ono, formę budowy materii w postaci czworościanów i ośmiościanów foremnych. Wskazany w mojej teorii stan fizyczny przestrzeni wszechświata, jest środowiskiem, które nie ulega degradacji lub zmianom w całym czasie ewolucji wszechświata.

Idealny charakter całostek – czworościanów może być zapewniony, tylko, gdy formacja jest zbudowana z identycznych składowych. Takie identyczne elementy składowe materii, tworzą materię jednorodną w całej przestrzeni wszechświata. Masa tych składowych tworzy masę całej materii środowiska biernego. W dalszej kolejności zdarzeń, podczas procesu ewolucji wszechświata, niewielki procent masy środowiska biernego, wystarczy do powstania całej materii ewolucyjnej wszechświata.
   Czworościan jako całostka wskazywana przez Platona posiada masę wynikającą z masy cząstek składowych, które są rozlokowane na jego wierzchołkach. Odpowiednio rozmieszczone w przestrzeni cząstki składowe, służą jako budulec. Ten budulec musi posiadać odpowiednią postać. Ta postać, powinna być kulista a masa poszczególnej kulki taka, by pole magnetyczne, które ona wytworzy, ustaliło odległość między wszystkimi kulkami w przestrzeni. Kulki są wierzchołkami form geometrycznych, jednorodna wielkość kulek, utworzy identyczną postać wszystkich brył.
   Bryłą, jaka powstanie jest czworościan foremny, jest on połączony z sąsiadującymi z nim czworościanami wierzchołkami. Bryły czworościanów nie wypełniają swoją objętością całej przestrzeni, jaka powstanie. Objętość czworościanów, to ułamek objętości całej przestrzeni a pozostałą wolną przestrzeń, wypełniają ośmiościany i odwrócone czworościany.
   Platon ukazuje bierne środowisko fizyczne, które jest obszarem odpowiednio wyposażonym. Na tym polu w odpowiednich miejscach będzie inicjowany proces ewolucji wszechświata Takie środowisko jest źródłem materii i wzorcem geometrycznym, dla wszelkich objawów życia, jakie powstaną w procesie ewolucji.

Środowisko fizyczne podlegające procesowi ewolucji.

Środowisko fizyczne, które określiłem jako, podlegające procesowi ewolucji, powstanie w momencie wprowadzenia w przestrzeń środowiska biernego, czynnika aktywującego. Miejsca we wszechświecie, gdzie przebiegają procesy ewolucji, posiadają szczególny charakter, „podwójnego środowiska fizycznego”. Istnieje tu nigdy nie zmieniająca, swej formy geometrycznej, materia zbudowana z całostek określonych przez Platona i materia, z której ewoluują się wszelkie formy życia wszechświata. W tych formach odnajdziemy kształty budowy geometrycznej, zgodne z bryłami platońskimi.
   Jak z tego wynika, życie może zaistnieć tylko w tym miejscu wszechświata, gdzie do środowiska biernego, dodany zostanie czynnik powodujący jego zmianę.

“Jaką rolę, pełnią bryły platońskie w całokształcie Świętej Geometrii”?.

Bryły platońskie wskazują nam podstawowe formy geometryczne, które w dalszej ewolucji materii, będą wnosiły wzorzec jej krystalicznej budowy. Zakres form, którym człowiek przydał miano „świętej geometrii”, zależy od tego, czy materia lub forma, która oddziałuje na człowieka posiada korzystny wpływ na jego samopoczucie, lub jego potrzeby.
   Określanych mianem „świętej geometrii”, jest wiele różnych rzeczy. Wszystkie posiadają wspólny mianownik; jest nim kształt geometryczny zbliżony do formy, jaką posiadają bryły platońskie. W materii ten kształt, objawia się w jej krystalicznej budowie w innych przypadkach, będzie to forma, która powstała z przyczyn naturalnych lub została wykonana przez człowieka.
   Wniosek nasuwa się sam, wszystko, co zachowuje w swojej budowie formy zbliżone do tych, jakie opisał Platon, posiada cechy własne, korzystnie wpływające na człowieka.
   W tym miejscu należy wskazać istotna kwestię, rodzaj „materiału”, z jakiego powstają takie, korzystnie oddziaływające rzeczy. Istnieją cztery podstawowe materiały; dźwięk, światło, skała, lub materia ożywiona. Każda z tych rzeczy, musi w swej budowie zawierać formy geometryczne, zbliżone lub identyczne, ze wskazywanymi przez Platona. Od nasycenia materiału odpowiednią ilością, wzorcowych form, będzie uzależniona jakość wpływu.

„Święta Geometria jak zdążyłem zauważyć jest podstawą budowy struktury materii, jaką rolę pełnią w tym temacie tzw. "bryły platońskie"?

Poza już opisanymi, wzorcowymi formami budowy materii, które zdominowały bierne środowisko fizyczne wszechświata, to w otaczającej nas naturze, generalnie występują formy bardziej złożone a co za tym idzie, mniej odpowiadające w swej budowie świętej geometrii. By wzorcowe kształty, zachowały swój wpływ w procesie ewolucji materii, muszą istnieć naturalne mechanizmy powielające.

Magnetyczny klej.

Cała materia wszechświata jest wzajemnie połączona przestrzennymi polami magnetycznymi. Ten magnetyczny mechanizm, odpowiada za precyzyjne położenie zbiorów materii względem siebie. Jego oddziaływanie objawia się, zarówno na planie biernego środowiska fizycznego wszechświata, jak również w zakresie wzajemnego położenia galaktyk.
   Niezmiernie istotną cechą fizyczną magnetyzmu, jest absolutna precyzja. Pozwala ona, dokładnie ustawić względem siebie, wszystkie wierzchołki brył w krystalicznej budowie materii i wyregulować kosmiczny zegar. Całostki wskazywane przez Platona, również są zespolone magnetycznie.
   Forma czworościanu regularnego, jest przestrzenią idealną geometrycznie. Jej powielanie, jest powielaniem wzorca a proporcjonalne powiększanie, ewolucją zachowującą wzorzec. Taki mechanizm pozwala zachować pierwotne cechy materii, we wszystkich formach życia, jakie wyewoluują się w procesie ewolucji wszechświata. Na ziemi, czworościan jest podstawową formą krystalicznej budowy krzemianów. Te z kolei dominują w skorupie ziemi i z tej przyczyny, na ziemi została zainicjowana ewolucja biologii. W postaci „prochu”, drobin krzemianowych, forma czworościanu, przenosi się do środowiska fizycznego gliny. Z tego środowiska, jest już prosta droga do ciała biologicznego.
   W środowisku życia biologicznego, czworościany krzemianowe stabilizują ewolucję biologii w oparciu o podstawowe wzorce geometryczne.

Jaka bryła platońska pojawiła się jako pierwsza w procesie "organizowania" wszechświata?

Proces organizowania przestrzeni wszechświata, należy odróżnić od procesu ewolucji materii wszechświata. W pierwszej kolejności była zbudowana przestrzeń wszechświata. Konstrukcja tej przestrzeni, jest oparta na formach geometrycznych. Bryła czworościanu foremnego, Platon tę bryłę nazwał „tetraedr”, jest podstawową bryłą konstrukcyjną tej przestrzeni. Przestrzeń wypełniona czworościanami, które łączą się wzajemnie tylko swymi wierzchołkami w naturalny sposób, generuje inne formy przestrzenne. W postaci pierwszej, czyli bez łączenia się dwóch lub większej ilości brył występuje ośmiościan foremny, Platon nazywa tę bryłę „oktaedr”. Te dwie bryły są we wskazaniu Platona numerami 1 i 2, trafność jego oceny w kwestii budowy materii, była precyzyjna.
   Platon twierdził, że materia zbudowana jest z brył foremnych. Twierdził również, że ta foremna jej struktura nie jest ciałem stałym, tylko samymi figurami geometrycznymi.
Przestrzeń, którą tu opisuję, to zbiór takich figur foremnych, o jakich mówił Platon. Bryły te posiadają tak małe zagęszczenie materii i są, tak małej wielkości, że nie mogą być postrzegane jako stała materia.
    Szczególną cechą takiej konstrukcji przestrzennej, jest różnorodność. Lustrzane odbicie czterech trójkątów równobocznych, które wspólnie, tworzą większy w kolejności trójkąt równoboczny, jest symetryczne. Lustrzane odbicie, brył przestrzennych, których podstawami są te trójkąty, nie jest symetryczne.
   Taka niesymetryczna przestrzeń geometryczna, posiadająca symetryczną podstawę, daje możliwość do rozwoju wielorakich form przestrzennych a z drugiej strony zabezpiecza powtarzalność rodzaju.
   Przestrzeń geometryczna wszechświata w postaci takiej budowy, jest optymalnym miejscem do ewolucji materii. W kolejnych etapach proporcjonalnego powiększania brył geometrycznych, będzie ona uzyskiwała coraz większą gęstość, aż osiągnie stan ciała stałego. W kolejnych etapach ewolucji z takiego ciała stałego w procesie ewolucji biologii, powstanie przyroda. Ostatnim procesem ewolucji jest powstawanie form o coraz mniejszym zagęszczeniu. Tak ewoluuje materia eteryczna, ciała duchowe.

© Powyższy tekst jest tekstem autorskim.
Kopiowanie, rozpowszechnianie tylko za zgodą autora tekstu.

Co czeka zwykłego człowieka po śmierci?

W stosunku do śmierci i duszy nie istnieje różnica pomiędzy ludźmi. Człowieka po śmierci czekają określone procedury, lecz ich charakter nie dotyczy oddziaływania na poziomie świadomości. Świadomość jest pierwszym aspektem człowieka, który kończy życie w dosłownym tego znaczeniu Działanie świadomości zanika wraz z zaprzestaniem działania człowieka na poziomie percepcji. Jednak zbiór w postaci materii, będącej bazą świadomości istnieje do momentu istnienia biopola człowieka.
   Następnym aspektem postaci człowieka, który przestaje funkcjonować jest nadświadomość. Czynności tego umysłu tracą możliwość działania z chwilą zaprzestania pracy mózgu. W momencie, gdy mózg nie tworzy już myślokształtów, nadświadomość nie otrzymuje informacji o stanie reakcji jak również, wyników związanych z działaniem systemu percepcji.
   Koniec działania, nadświadomości jest sygnałem do wyprowadzenia z człowieka wcielonej duszy. Wraz z dusza są odinstalowane trzy inkarnowane ciała astralne, które wchodzą w skład nadświadomości.
   Kolejnym etapem, kończenia programu życia człowieka jest obumieranie ciała biologicznego z co się z tym wiąże zaniku biopola. Zanik biopola, jest sygnałem do odprowadzenia kolejnych trzech istot astralnych inkarnowanych w dolne, czakramy, które tworzyły podświadomość. Wraz z zanikiem biopola również, zanika zbiór materii umysłu świadomości człowieka.
   Koniec istnienia człowieka to rozwiązanie wszystkich form biologicznych i uwolnienie cząstek mineralnych, które są określane mianem prochu.

"Czy nasze wspomnienia, myśli, osobowość zginą po śmierci powłoki cielesnej?"

   Człowiek w swojej postaci fizyczno- duchowej, posiada dwa umysły duchowe; nadświadomość i podświadomość, umysł fizyczno – eteryczny, jakim jest świadomość i mózg, jako przetwornik, transmiter i system zarządzania życiem biologicznym. Jeżeli do tego zbioru dodamy, sześć inkarnowanych istot duchowych, które z jednej strony wchodzą w skład umysłów duchowych a z drugiej są indywidualnymi istotami, wrażliwymi na materię emocjonalną, to mamy ogólny obraz możliwości działania i kodowania. Każda z tych form w zakresie własnego oddziaływania, wnosi swoje cechy i predyspozycje a w odwrotnym kierunku, koduje efekty emocjonalne lub myślowe działania człowieka.
   Zgodnie z powiedzeniem „w przyrodzie nic nie ginie”, wszystkie efekty działania człowieka są przejmowane przez różne formy w odpowiednim dla nich aspekcie.
   Po śmierci powłoki cielesnej, ja określam ciało, nie jako powłokę tylko jako postać fizyczną, ta różnica jest istotna w kwestii całej postaci człowieka. Po śmierci postaci fizycznej, informacje o stanie życia biologicznego, materia emocjonalna i zbiór form myślowych, są w sposób naturalny przejęte, przez właściwe im formy duchowe.
   Po śmierci człowieka nie pozostaje i w dalszym ciągu, już nie będzie działał umysł świadomości.

© Powyższy tekst jest tekstem autorskim.
Kopiowanie, rozpowszechnianie tylko za zgodą autora tekstu.

Co to jest Święty Graal?

Temat dotyczy rzeczy o wyjątkowej wartości dla człowieka, wzmianki historyczne, które mówią o Świętym Graalu wskazują czas już u starożytnych Egipcjan .W tamtym czasie podczas przemarszu orszaku z faraonem, przed królem niesiona była szczególnego rodzaju relikwia była to Czarna Skała określana mianem Świetego Graala.
Co ciekawsze interpretacja wartości tej skały przenosi nas do klimatu Arki Przymierza. W kwestii pierwszej skrzynia w, której przenoszona była Czarna Skała podobna była w parametrach do Arki Przymierza.
Natomiast w kwestii drugiej cechy przypisywane Czarnej Skale świadczyły o pewnej zależności pomiędzy Graalem a Arką. W/g kapłanów Egipskich Arka Przymierza powstaje z Czarnej Skały nazywanej Świętym Graalem.
Dwie tak ważne rzeczy jak Święty Graal i Arka Przymierza posiadają wspólne korzenie. Te korzenie to Święta Geometria, gdzie Czarna Skała jest pochodną procesu fizycznego podczas, którego formuje się skała. Materiałem jest krzemian a forma jego lokacji posiada szczególne parametry.
Czworościany krzemianów połączone symetrycznie w odpowiednie wzory
utworzą bryłę geometryczną w centrum, której powstanie pusty sześcian a na jego ścianach ostrosłupy o podstawie kwadratu.
Przy przyjęciu ze wszystkie czworościany krzemianów mają taka samą długość krawędzi możemy założyć, że powstająca formacja skalna w swej krystalicznej budowie będzie zawierała:
1. Sześcian, którego wszystkie krawędzie są równej długości krawędzi czworościanu.
2. Sześć brył o formie ostrosłupa, których podstawy to ściany sześcianu.
Opisane bryły z pozycji 1 i 2 to efekt połączenia czworościanów krzemianu to inaczej mówiąc pusta przestrzeń w skale krzemianowej.
Kryształy czworościanu do utworzenia takiej formacji przestrzennej muszą ułożyć się w specyficzny sposób łącząc się krawędziami wytworzą zbiór 24 identycznych kryształów czworościanu, których podstawy to ściany sześciu ostrosłupów o podstawie kwadratu.
W dalszej ewolucji pozwoli to na połączenie z kolejnymi 24-rema kryształami sześcianów, których podstawy są ścianami już istniejących czworościanów.
Jednak pierwszy szereg 24-rech czworościanów posiada 72 trójkątne ściany, a podstaw kolejnego szeregu czworościanów jest tylko 24-ry.
By zachować proporcję , która w efekcie utworzy Czarną Skałę nazywaną Świetym  Graalem. Te 24-ry podstawy muszą być ulokowane nie tylko symetrycznie ale i w/g określonej zasady. Ta zasada to nie przenikanie się wzajemne przestrzeni czworościanów.
Forma geometryczna powstałej skały posiada 48 wierzchołków czworościanów, które są rozlokowane w przestrzeni wokół sześcianu symetrycznie.
Są 24 wierzchołki niższe i 24 wierzchołki wyższe.
Cechą podstawową przenikania światła zarządza zasada składu krystalicznego skały.
Jeżeli skała w swojej masie posiada tylko formy proporcjonalne - światło przenika bez zakłóceń i skała jest przezroczysta.
W  przypadku gdy występują różne długości krawędzi krystalicznych form skała uzyskuje charakter nie przezroczysty w różnych kolorach.
Kolor jednorodny Czarny a więc takiej Skały jaką nazywano Świętym Graalem powstanie tylko gdy będzie ona zbudowana z formacji krystalicznej o postaci czworościanów w/g wyżej wskazanej proporcji i z symetrycznej przestrzeni, która jest wynikiem rozlokowania tej bryły.
Taka skała uzyskuje szczególny charakter – przede wszystkim powstaje w wyjątkowych warunkach geologicznych.
Efekt jest taki że światło przenika bez żadnych zakłóceń czasowych mimo to skała jest czarna a nie przezroczysta. Cechy tej skały w zakresie magnetyzmu pozwalają na synchronizację z magnetyczną siatką wszechświata kolebką  jego ewolucji.
Wszystko cokolwiek istnieje swoje korzenie formacji krystalicznej odnosi do tejże właśnie siatki.
Czarna Skała zsynchronizowana z magnetyczną siatką wszechświata
oddziałuje  na człowieka jako rezonator, który łączy biologiczne i eteryczne aspekty z wzorcami życia.
Ten charakter oddziaływania Czarnej Skały został już  dawno odkryty.
Kapłani Egipscy znając tą cechę utworzyli Kult  Świętego Graala jako Czarnej Skały o wyjątkowej wartości dla człowieka.
Synchronizacja na polu magnetycznym to jeden aspekt jest on bardzo istotnym dla zdrowia.
Innym aspektem oddziaływania Czarnej Skały jest uzyskiwanie kontaktu ze światami duchowymi - cywilizacjami eterycznymi.
Działanie tego aspektu jest możliwe dzięki szczególnym cechom przenikania światła przez Czarną Skałę.
Zagęszczenie masy na wierzchołkach czworościanów jest przyczyną powstawania  promieni świetlnych .Z natury biegną one we wszystkich kierunkach przestrzeni, część z tych promieni świetlnych tworzy symetryczną przestrzeń ,która w odniesieniu  do symetrycznej formy budowy skały synchronizuje się z istniejącymi już krawędziami bryły do biegnących promieni światła.
Promienie, które mogą wytworzyć taką formę biegną z 24-rech wyższych wierzchołków czworościanów wskazywanej bryły geometrycznej.
Tworzą one linie prostych równoległych do krawędzi sześcianu
Powstaje formacja złożona ze skały i światła  swym kształtem odwzorowująca proporcje Arki Przymierza.
Spełnienie wszystkich przestrzeni przyczyniło się do powstania 3-ch brył prostopadłościanu, wzajemnie połączonych, które są symetrycznie rozlokowane w przestrzeni na istniejącym już sześcianie.

Grall - naturalny.

Naturalna skała, która posiada taką budowę krystaliczną, by jej promieniowanie kształtu wywołało efekty w zakresie takich odczuć człowieka, które są przypisane wpływowi gralla.
   Specyficzne promieniowanie skały, wskazywanej jako grall, jest wynikiem, takiej formy jej budowy, gdzie krystaliczna konstrukcja skały, składa się z krzemianów posiadających kształt, proporcjonalnych czworościanów.
   Forma czworościanów, które posiadają postać proporcjonalną, jest pierwszym warunkiem na drodze powstawania formacji skalnej, odpowiedniej dla spełnienia cech gralla.
   Kolejnym warunkiem jest, odpowiednie środowisko fizyczne, podczas formowania się skały. Gdy płynna masa zastyga a w jednym miejscu zgrupuje się odpowiednia ilość proporcjonalnych krzemianów, musi dodatkowo, być spełniony warunek odpowiedniego ciśnienia i wiru.
   Gdy ciśnienie będzie zbyt duże, proporcjonalne kryształki krzemianów, zostaną zbyt ściśle ze sobą połączone. Formacja skalna nie uzyska proporcji właściwych „grallowi”. Odpowiednie ciśnienie pozwoli, na takie zespolenie kryształków krzemianowych, które wytworzą przestrzenną strukturę geometryczną. By taka przestrzenna struktura, była rozłożona sferycznie, niezbędny jest wpływ ostatniego czynnika, wirowania płynnej, ale już stygnącej masy.
   Te trzy czynniki; proporcjonalne kryształki krzemianów, odpowiednie ciśnienie i odpowiedni wir stygnącej masy, pozwolą na powstanie skały, która w swojej strukturze, będzie posiadała, przestrzenie rezonujące.
   
   Przestrzeń rezonująca występuje w bardzo wielu kryształach, jednak ta, która przyczynia się do szczególnego promieniowania skały „gralla”, musi mieć ściśle określone parametry swojego kształtu.
   Przestrzeń rezonująca o takich parametrach, będzie odpowiadała w swym kształcie proporcjom Arki Przymierza, które to proporcje, Mojżesz otrzymał od Boga.
   Jeżeli wir stygnącej masy będzie przebiegał w takich warunkach fizycznych, które wymuszą zmianę jego położenia w przestrzeni, skała uzyska sferyczną przestrzenną budowę. Cechy takiej krystalicznej budowy skały, będą zgodne z wartościami promieniowania odpowiadającemu „grallowi”.
   W takim przypadku, kształt rezonatora będzie posiadał formę trzech, proporcjonalnie połączonych, wspólną przestrzenią, brył o proporcjach Arki Przymierza. Powstanie rezonator o kształcie potrójnej Arki Przymierza a formacja krystaliczna skały będzie posiadała, budowę symetryczną w całym swoim sferycznym kształcie.

© Powyższy tekst jest tekstem autorskim.
Kopiowanie, rozpowszechnianie tylko za zgodą autora tekstu.